Nico Knibbe runt samen met zijn zus Hanneke Knibbe het onderzoeksbureau LOCOmotion en doet, onder andere samen met het UMC Utrecht, onderzoek naar rouwen tijdens corona. Door middel van enquêtes, beeldgesprekken en straat interviews halen ze informatie op om antwoorden te krijgen op de vraag: “Wat doet deze tijd van afstand houden, nauwelijks fysiek contact en beperkt aantal bezoekers tijdens een uitvaart met onze rouw." Op de website worden verhalen gedeeld en in het voorjaar van 2022 eindigt dit onderzoek. Met het uiteindelijke eindresultaat komt er scholing voor zorgprofessionals en ontstaan er wetenschappelijke artikelen.
Het ophalen van deze verhalen raakt Nico. Het maakt nl. niet uit waar je vandaan komt, welke culturele achtergrond je hebt of hoe oud je bent. De pandemie laat trauma’s achter en die hebben effect op de rouw en het verlies. Als 12 jarige verloor hij zijn moeder. Vier jaar lang had er een donkere wolk boven het gezin gehangen. Het ziekteproces verliep met ups en downs. Voelbaar was deze dynamiek, maar spreken over het ziek zijn of zo mogelijk het sterven gebeurde niet echt. Vader bleef achter met een gezin van vier tieners. Zeven jaar later was hij zelf aan de beurt en overleed in Nico’s introductieweek van de universiteit. Daar vond Nico wat van. Hoe kun je nou overlijden in een week waarin het leven van een tiener zijn hoogtij viert? De rebellerende Nico ging er op zijn manier mee om. Ook al vond hij dat niet oké, het was wat het was. Het bracht hem bij de woorden die hij ooit eens had vernomen: ‘Als je je verlies niet op een goede manier verwerkt dan komt het in je latere leven als een boemerang bij je terug’. Dat liet Nico niet gebeuren en koos er voor om met regelmaat bij uitvaarten van onbekende overledenen aanwezig te gaan. Dit werd zijn manier om zo zijn verliezen te doorleven.
En zo blijft de dood een rode lijn in zijn leven spelen. Zo moet hij op enig moment een verzekering afsluiten en kiest voor de dekking tot 57 jaar, de leeftijd waarop zijn vader overleed. Gaat hij de opleiding tot parochieel voorganger bij uitvaarten doen om het verschil te maken. Creëert hij met zijn band Nobuts liedjes over de dood zoals ‘Tot morgen’ en ‘Alles heeft zijn tijd’. Kiest ervoor om de gereformeerde kerk te verruilen voor de katholieke kerk en ontdekt daar het Mysterie in de stilte, de muziek en het gebaar.
Nico is onderzoeker, voorganger bij uitvaarten, muzikant en parochiaan. Hij maakt zich sterk voor gezond en ergonomisch werk in de zorg. Met oog voor de kwaliteit van zorg voor cliënten. Samen met partners doet hij wetenschappelijk onderzoek, deelt hij kennis en maakt hij werk van implementeren. Hij musiceert met zijn band Nobuts, is voorganger bij uitvaarten en zet zich in voor de katholieke kerk.
Je vindt de opname op Doulawijzer en de bekende podcastplaforms van Apple,Spotify en Google.
Praten over dood is praten over leven. In de podcastserie Doodnormaal praat Winny Bos van Doulawijzer wekelijks met gasten die in aanraking zijn gekomen zijn met de dood. Haar missie is om het levenseinde doodnormaal te maken. Nu de dood tijdens en na corona zo tastbaar is geworden, beleeft zij die missie misschien nog intenser. In aflevering 19 vertelt Winnie Bosch over het verlies van haar vader in coronatijd. Ze...
Bekijk
Hoe is het om door corona nooit echt afscheid te kunnen nemen van je geliefde? Deskundigen verwachten dat veel nabestaanden aankloppen bij de gezondheidszorg met langdurige rouwklachten. Luister hier de uitzending
Bekijk
De nieuwe EO gesprekskaartjes kunnen je helpen om samen het gesprek aan te gaan over verlies, en herinneringen en gevoelens een plaats te geven. Juist in tijdens (en na) corona. De makers hopen dat de kaartjes bijdragen aan mooie gesprekken met mensen om ons heen die ons dierbaar zijn. Ook over onderwerpen die soms lastig zijn. ‘Want juist die kleine gebaren: een glimlach, een vraag, een helpende hand, zorgen ervoor...
Bekijk
Volgens wijkverpleegkundige Jelle Reijngoudt wordt het rouwen waarmee de zorgverlener wordt geconfronteerd door het overlijden van een cliënt, onderschat en onderbelicht. 'De dood hoort bij je beroep', 'je hebt dit beroep zelf gekozen', zijn veelgehoorde opmerkingen. En toch kan het je als zorgverlener raken als een zorgvrager overlijdt. En dat is normaal. Het mag besproken worden, in alle openheid. Daarom geeft Jelle Reijngoudt zijn visie op het mogen bijwonen van...
Bekijk
Mensen die dierbaren verloren aan corona kampen met meer rouwstoornissen dan normaal, constateert hoogleraar Geert Smid in de Volkskrant. Lees hier het artikel
Bekijk
Rouwen tijdens Corona is een kunst. Volgens psycholoog Jos de Keijser is het als kauwgom. 'Kauwgom krijg je niet zomaar weg. Dat moet slijten, dat kost tijd, dat kost heel veel schoonmaaknachten. Rouw moet slijten. Beetje bij beetje bij beetje.’ Lees hier het hele artikel van De Correspondent
Bekijk
Uit onderzoek van het Erasmus MC, de Hogeschool Rotterdam, het Amsterdam UMC en de Universiteit voor Humanistiek (‘Experiences of end-of-life care during the COVID19-crisis’), onder ruim 700 zorgprofessionals en bijna 400 nabestaanden van mensen die tussen maart en juli 2020 zijn overleden (aan corona of door een andere oorzaak), blijkt dat de medische en verpleegkundige zorg tijdens de pandemie in de meeste gevallen goed kon plaatsvinden, ondanks de uitdagingen. Tegelijkertijd...
Bekijk
Corona raakt ons op veel verschillende manieren. Dat heeft gevolgen voor de manier waarop we nu afscheid nemen. Maar ook voor onze manier van rouwen. Leoniek van der Maarel is als psychologe gespecialiseerd in rouwverwerking. Ze vertelt wat de impact van de beperkende maatregelen kan hebben op het rouwen. Lees hier het artikel
BekijkRouwen Tijdens Corona is een not-for-profit initiatief, mogelijk gemaakt door ZonMw (als onderdeel van het programma 'Palliantie. Meer dan zorg’) en uitgevoerd door LOCOmotion, Nachtzon Media B.V., prof. dr. Saskia Teunissen (Expertisecentrum Palliatieve Zorg, UMC Utrecht), Ronald Geelen en Uil Uitvaartverzorging.
